Maar doordat ik mij zo verloor in de liefde liepen de andere dingen ineens minder goed. Ik hoorde niks meer van het tv-programma. Op het werk waren er natuurlijk heel veel corona perikelen waardoor er best wel veel stress was onderling. Ik was minder bezig met mijn praktijk en mijn website viel helemaal stil en ik deed daar niks meer aan. Ook merkte ik aan mijn Instagram account dat ik volgers verloor. Niet dat dit erg is hoor! Maar het voelde toch niet helemaal goed. De reiki cursus voelde wel echt als een verrijking en ik wist ook: dit moet ik gaan integreren. Na de inwijding was het de bedoeling dat we gewoon in stilte zouden zitten. Aangezien ik van het schrijven ben (joh) besloot ik om in mijn boekje mijn ervaringen op te schrijven. Daar kwam letterlijk naar voren dat hoe lief ik …. Ook vindt, ik heb echt meer tijd voor mezelf nodig. Toch jammer dat ik mij daar niet aan hield. Na de cursus was het de bedoeling dat je een reiki detox zou doen van 21 dagen. Er kwam letterlijk heel veel los en vrij maar het voelde super goed in het begin. Totdat ik het unheimische gevoel kreeg dat er iets mis zou gaan, er zou iets gaan gebeuren en ik had intuïtief allang door wat dit zou zijn. Zonder er al te veel over willen zeggen gebeurde precies hetzelfde als wat er met die date na Canada gebeurde. Hij kon het niet…

Toen ben ik gaan doen waar ik goed in ben; kop in het zand en door! His loss dacht ik nog. Maar toch snapte ik er ook helemaal niks van en vooral niet als je kijkt hoe wij met elkaar omgingen. Maar goed, ik had zat te doen! Want ik was met de reiki detox bezig. Ik wilde voor Moederdag een video maken speciaal voor alle moeders in welke vorm dan ook (check deze hier). Ik kon eindelijk weer aan mijn website werken en nadenken over wat ik nu precies wil. Eindelijk had ik gewoon weer tijd voor mezelf. Ik ging mij hierdoor niet laten tegenhouden en zou lekker aan mezelf werken. Nu weet ik uit ervaring dat je kop in het zand steken uiteindelijk er wel voor zorgt dat je geen lucht meer krijgt en dat je alsnog je demonen in de ogen moet kijken. Maar ik zat in zo’n lekkere flow dat ik dacht: nee joh! Ik heb deze “break-up” helemaal onder controle. Toen kreeg ik vakantie en kwam ik in de ontspanningsmodus en had ik tijd om na te denken en dingen te verwerken. Ik was onrustig, een soort zenuwachtig gevoel waarvan je niet weet waar dit vandaan komt. Ik wilde het natuurlijk voor mezelf houden maar ik wist ook gelijk dat dit eigenlijk helemaal geen goed idee zou zijn. Ik wilde het liefst weer mijn oude patroon uit de kast halen: ik kan het zelf allemaal wel en ik los het zelf wel op. Ik dacht bij mezelf dat dit gevoel kwam doordat ik te veel tijd had om na te denken. Ook vond ik dat ik dit gevoel niet mocht hebben want ik ben zo goed bezig en zit in zo’n lekkere gelukkige flow! Daardoor raakte ik nog meer in paniek want waarom voel ik mij dan zo?!

Gelukkig ben ik niet zo heel eigenwijs meer als dat ik vroeger was want ik besloot om het toch aan te kaarten bij mijn therapeut. Eigenlijk komt het er gewoon op neer dat ik mezelf nog steeds niet goed genoeg vind. Ik ben vroeger best vaak afgewezen en niet alleen door mannen/jongens, maar ook gewoon door de mensen om mij heen. Zo werd ik bijvoorbeeld gepest op de basisschool en ik heb nooit zo door gehad dat dit een impact had op hoe ik nu functioneer. Op deze situatie hebben we dan ook EFT (emotional freedom technique) toegepast. Maar niet alleen het pesten heeft zo zijn weerslag gehad, ook mijn moeder had er een handje van om mij af te wijzen. Als kind had zij haar eigen struggles door het overlijden van haar man. Voornamelijk toen ik ouder werd was zij heel egocentrisch en kon zij niet meer echt voor mij “zorgen”. Eigenlijk waren haar problemen altijd erger en dit was niet alleen toen zij ziek werd, daarvoor kon zij dit ook al uiten. Ik mocht er nooit zijn en heb mij altijd anders voorgedaan dan dat ik was. Ik heb geen wrok naar mijn moeder toe, absoluut niet zelfs. Eigenlijk heb ik nu hetzelfde patroon als mijn moeder want zij was ook bang afgewezen te worden. Dit is ook iets wat ik in part 1 en 2 heb besproken.

Na de therapiesessie zijn er weer wel wat dingen duidelijk geworden. Ik heb mezelf niet de tijd gegeven om te rouwen over het feit dat ik weer een soort van afgewezen ben. Daardoor ontstond weer die onrust en bleef ik maar bezig om niets te voelen. Het gekke is dat ik weet dat ik af en toe juist dingen moet voelen en dingen moet doorstaan maar oude gewoonten zijn blijkbaar lastig om los te laten. Gelukkig heb ik er nu niet zolang mee rond gelopen en weet mijn hoofd wel dat het niet aan mij ligt als iemand besluit om afstand te nemen. Maar mijn ziel dacht daar heel anders over. Al deze wonden werden weer even opengereten en dat kost tijd om ze weer te laten helen. Ik weet dat het goedkomt en we hebben tijdens de therapie een bonk zelfliefde in mijn lijf vastgezet (ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven). Mijn lijf deed overigens heel erg moeilijk hierover! Het begon helemaal te shaken en het leek net of hij het niet wilde hebben, bizar toch?! Maar het feit wil wel dat je eerst van jezelf moet houden voordat je van iemand anders kan houden. Maar het proces voelt soms best wel eenzaam en vooral als je iedereen om je heen gezinnetjes ziet stichten. Ik ben nog steeds die persoon die nog maar 1 relatie heeft gehad en alleen is terwijl ze wel een kinderwens heeft. En nee, dat is niet erg!! Want ik weet nu al dat mensen dat tegen mij zouden zeggen. Het is natuurlijk ook een heel mooi proces en ik kan doen wat ik wil! Ik hoef met niemand rekening te houden, maar ook dat is soms best wel eenzaam. Maar nu ik dit erken voel ik het ook en kan ik hiermee aan de slag. Ik vind het wel geestig dat ik dus net een Cosmic box heb gekregen die helemaal in het teken staat van het thema zelfliefde. Dus wat dat betreft kwam deze echt op het goeie moment!

Ben ik dan nu nog bezig met Tinder en dergelijke? Ik kan daar heel kort over zijn: nee… ik heb daar echt even helemaal geen zin in. Laat ik eerst mezelf maar eens liefhebben.

Liefs,



Daan