Toen ik helemaal was ingestort was ik erg zoekende wie ik als persoon ook alweer was. Mocht je deze blog nog niet hebben gelezen, klik dan hier. Ik liep al bij een psycholoog en zij hielp mij al heel erg verder. Zij vertelde over een andere dame die in hetzelfde gebouw zat en waarbij zij een sessie had gedaan. Het had haar zoveel gebracht en het leek haar ook wel wat voor mij. Ze gaf aan dat het wel een beetje zweverig was en aangezien ik daar niet zo van hield toen twijfelde ze of ik dit wel aan zou durven. Ik was zo wanhopig dat ik alles aangreep! Dus waarom niet? Ik ga niet helemaal uitweiden over wat voor therapeute zij was en wat ze precies deed. Ik kan er het volgende over zeggen; zij heeft ervoor gezorgd dat ik al mijn emoties, die ik jaren had weggestopt, weer kon voelen. Na de eerste sessie begonnen dus ook de paniekaanvallen. Zij had luikjes en deurtjes geopend die ik al jaren had gesloten en het overviel mij als een grote tsunami die maar door bleef gaan.

Na de eerste sessie vertelde ze mij het volgende: jij bent een super gevoelig persoon, jij neemt alles wat er in je omgeving gebeurd helemaal tot je. Oftewel, je bent een HSP’er (hoog sensitief persoon). Ik weet nog dat ik aangaf dat ik het idee had dat deze mensen alleen maar in een hoekje zaten te huilen en te zeuren hoe zwaar alles wel niet is. Ik lachte het dus ook maar een beetje weg. Ik ga hier absoluut ook nog over schrijven wat dit uiteindelijk met mij deed, maar voor nu wil ik even terug naar het stukje vorig leven. De therapeute vertelde dus dat ze het idee had dat ik ook dingen had meegenomen uit dat leven. Ik weet nog dat ik haar super glazig aankeek en haar nog net niet in haar gezicht uitlachte. Maar goed, ik wilde mezelf openstellen! Dus laten we dat dan ook gewoon doen. Ik moet wel zeggen dat ik als een berg opzag tegen die tweede sessie omdat de eerste al zo heftig was.

Met knikkende knietjes ging ik dan ook terug naar het gebouw waar ik al zoveel kwam voor gesprekken met de psycholoog. Nu wist ik dat ik wat anders ging doen, namelijk terug naar een vorig leven! Want dat was schijnbaar aan de hand. Nou vraag je je natuurlijk af, hoe doe je dit dan, terug naar een vorig leven? Ik dacht ik word onder hypnose gebracht en dan zullen er wel dingen gaan plaatsvinden. Dat was bij mij niet het geval. Het enige wat mijn therapeut tegen mij zij was het volgende: “Jij ziet jezelf al hè? Kun je vertellen waar je bent?”. En op dat moment zag ik mezelf (Robert) in de loopgraven liggen samen met mijn medesoldaten. En nee, ik had mijn ogen niet dicht, ik was niet in een trance, ik was niet in een soort meditatiestaat, ik was gewoon helemaal bij en kon het verhaal van A tot Z tot in detail beschrijven. Mijn therapeute was ook een beetje verbaasd dat ik dus alles met mijn ogen open kon doen. Zij gaf ook wel aan dat zij dit niet vaak had gezien, maar dat het ook aangaf hoe gevoelig ik was. Zelf schrok ik mij helemaal wezenloos, wat gebeurde hier?!

Nu heb ik best wel een goeie fantasie en dagdromen is 1 van mijn passies kan ik wel zeggen. Maar hoe kom ik in hemelsnaam op dit verhaal? En waarom zag ik dit tot in het detail helemaal voor mij? Op dat moment kreeg ik allerlei etherische oliën in mijn handen gedrukt om maar rustig te worden. Er was een verhaal, en deze moest verteld worden…. To be continued!

Liefs,

Daan