De dingen die ik met kerst mis
Daniëlle Ter Horst • 25 december 2020
Miss Montreal zingt: “being alone at Christmas doesn’t have to be a bad thing”. Aan de andere kant heb je Doctor Love, oftewel Robert ten Brink die zegt: “Wat niemand mag met kerst alleen zijn!”. Man! Wat kan ik die man af en toe achter het behang plakken. Is dit jaloezie? Absoluut! Natuurlijk wil ik kerst vieren met een leuke man aan mijn zij, maar ik heb niet die leuke man uit Australië die mij dan komt verrassen. Maar wat is nu beter of fijner? Alleen kerst vieren? Of toch met een grote familie of vriendengroep? Nou ja in 2020 is het op zich duidelijk want vanwege een pandemie mogen we maar 3 mensen ontvangen met kerst. Voor heel veel mensen is dit iets wat heel lastig is want ja, keuzes maken in wie er mogen komen. Voor mij daarentegen? Ik ben gewend om met kerst of alleen te zijn, of om met een klein groepje mensen kerst te vieren dus voor mij is de enige keuze: Ga ik voor rode of witte wijn?
Kerst is voor mij een lastig concept geworden nadat mijn moeder overleed op 19 december 2017. Eigenlijk is het al lastig voor mij sinds zij ziek werd toen ik 17 jaar was. Door een zwaar herseninfarct werd zij compleet een ander persoon en kerst vieren was soms echt niet gezellig. Ook was ik gewend om met haar samen de kerstboom op te zetten en dat werd door haar ziekte compleet de das om gedaan. Natuurlijk kon dit alsnog, maar het voelde niet meer hetzelfde als wat het ooit deed. Nu kun je denken: Daan, zet je eroverheen en zet die kerstboom toch op samen met je moeder. Maar nogmaals, ik kon dat gewoon niet. Het stukje accepteren dat zij ziek was is tot op de dag van vandaag iets waar ik mee worstel. Eigenlijk dus een langlopend rouwproces van mezelf waar ik wel steeds beter mee omga. Mijn moeder kon er niks aan doen dat zij op een bepaalde manier reageerde, dat was haar ziekte.
Eigenlijk ben ik de afgelopen 15 jaar tijdens kerst als een soort Scrooge door het leven gegaan. De liedjes irriteerden mij mateloos, iedereen wilde te graag een kerstboom in huis en wat hadden we zin om met de hele familie te gourmetten. Toen mijn moeder overleed werd dat Scooge gevoel nog eens extra versterkt, schijnbaar mag ik deze feestdagen gewoon niet leuk vinden. Daar zat ik dan in mijn eentje op 1e kerstdag 6 dagen na haar overlijden. Als ik hieraan terugdenk voel ik weer de eenzaamheid. Terwijl ik mezelf eigenlijk helemaal niet eenzaam hoefde te voelen want de dag daarna zat ik gewoon lekker bij vrienden thuis en ik wist ook dat ik altijd elders welkom zou zijn. Ik zou mezelf wel volgooien met wijn om op deze manier het gevoel te verdoven, maar na 1 wijntje was ik er alweer klaar mee. Dan zou ik mezelf gewoon volstoppen met eten, iets waar ik in het dagelijks leven ook goed in ben. Maar ook dat werd hem niet omdat ik mezelf zo ontzettend leeg voelde. Het besef was ineens: Ik heb geen ouders meer om kerst mee te vieren. En niet alleen kerst, maar ze gaan alles missen wat ik in mijn leven nog ga meemaken. Dus mocht Robert ten Brink ooit voor mijn deur staan dan kan ik ze dat niet vertellen of laten zien. Wat misschien ook wel beter is aangezien mijn moeder dan helemaal gek zou worden want die vond Robert altijd wel een leuke vent. Dat zou dan weer zielig zijn voor mijn vader.
Nu maak ik er een grapje van, iets waar ik ook goed in ben geworden de laatste jaren, maar het is natuurlijk helemaal niet tof om je zo te voelen met kerst. Dit jaar vond ik het genoeg en ik wilde uit deze Scrooge bui komen. Tijd om nieuwe herinneringen te maken! Natuurlijk zou ik dit heel graag met een partner willen doen maar die is er gewoonweg nog niet en zoiets kun je niet afdwingen. Maar ik heb ook geleerd dat je eerst zelf gelukkig moet zijn voordat je je open kunt stellen aan iemand anders. Ik ben begonnen met het allereerste trauma: de kerstboom. Ik heb voor het eerst in mijn leven een echte kerstboom gekocht en heb deze zelf helemaal versierd met de dingen die ik leuk vind. En heel eerlijk? Het staat best gezellig. Ook ben ik als een echte artiest aan het playbacken op elk kerstliedje wat ik tegenkom op de radio. Dit jaar ga ik voor het eerst een kerstdiner maken voor lieve vrienden en ik vind het toch een portie leuk! Het gaat dus stiekem best wel goed met de transformatie en ik heb niet eens bezoek gehad van kwade geesten! Ja, de kwade geest van mezelf die zei dat ik moest kappen met zo negatief zijn.
Ik besef mij heel goed dat voor heel veel mensen kerst 2020 echt een rare en misschien wel hele nare periode is. Corona beheerst toch wel het leven van vele mensen en er is sprake van nog meer eenzaamheid omdat er behoorlijk wat restricties zijn. Dus laten we lief zijn voor elkaar en pak de telefoon om je geliefden te bellen als je ze niet lijfelijk kunt zien. Dat ene belletje kan al zoveel voor een mens betekenen. Dat doet het voor mij in ieder geval altijd wel als ik mij eenzaam voel.
Ik wens iedereen hele fijne feestdagen en ik ben eruit! Het wordt een rood wijntje! Cheers!
Liefs,
Daan
Kerst is voor mij een lastig concept geworden nadat mijn moeder overleed op 19 december 2017. Eigenlijk is het al lastig voor mij sinds zij ziek werd toen ik 17 jaar was. Door een zwaar herseninfarct werd zij compleet een ander persoon en kerst vieren was soms echt niet gezellig. Ook was ik gewend om met haar samen de kerstboom op te zetten en dat werd door haar ziekte compleet de das om gedaan. Natuurlijk kon dit alsnog, maar het voelde niet meer hetzelfde als wat het ooit deed. Nu kun je denken: Daan, zet je eroverheen en zet die kerstboom toch op samen met je moeder. Maar nogmaals, ik kon dat gewoon niet. Het stukje accepteren dat zij ziek was is tot op de dag van vandaag iets waar ik mee worstel. Eigenlijk dus een langlopend rouwproces van mezelf waar ik wel steeds beter mee omga. Mijn moeder kon er niks aan doen dat zij op een bepaalde manier reageerde, dat was haar ziekte.
Eigenlijk ben ik de afgelopen 15 jaar tijdens kerst als een soort Scrooge door het leven gegaan. De liedjes irriteerden mij mateloos, iedereen wilde te graag een kerstboom in huis en wat hadden we zin om met de hele familie te gourmetten. Toen mijn moeder overleed werd dat Scooge gevoel nog eens extra versterkt, schijnbaar mag ik deze feestdagen gewoon niet leuk vinden. Daar zat ik dan in mijn eentje op 1e kerstdag 6 dagen na haar overlijden. Als ik hieraan terugdenk voel ik weer de eenzaamheid. Terwijl ik mezelf eigenlijk helemaal niet eenzaam hoefde te voelen want de dag daarna zat ik gewoon lekker bij vrienden thuis en ik wist ook dat ik altijd elders welkom zou zijn. Ik zou mezelf wel volgooien met wijn om op deze manier het gevoel te verdoven, maar na 1 wijntje was ik er alweer klaar mee. Dan zou ik mezelf gewoon volstoppen met eten, iets waar ik in het dagelijks leven ook goed in ben. Maar ook dat werd hem niet omdat ik mezelf zo ontzettend leeg voelde. Het besef was ineens: Ik heb geen ouders meer om kerst mee te vieren. En niet alleen kerst, maar ze gaan alles missen wat ik in mijn leven nog ga meemaken. Dus mocht Robert ten Brink ooit voor mijn deur staan dan kan ik ze dat niet vertellen of laten zien. Wat misschien ook wel beter is aangezien mijn moeder dan helemaal gek zou worden want die vond Robert altijd wel een leuke vent. Dat zou dan weer zielig zijn voor mijn vader.
Nu maak ik er een grapje van, iets waar ik ook goed in ben geworden de laatste jaren, maar het is natuurlijk helemaal niet tof om je zo te voelen met kerst. Dit jaar vond ik het genoeg en ik wilde uit deze Scrooge bui komen. Tijd om nieuwe herinneringen te maken! Natuurlijk zou ik dit heel graag met een partner willen doen maar die is er gewoonweg nog niet en zoiets kun je niet afdwingen. Maar ik heb ook geleerd dat je eerst zelf gelukkig moet zijn voordat je je open kunt stellen aan iemand anders. Ik ben begonnen met het allereerste trauma: de kerstboom. Ik heb voor het eerst in mijn leven een echte kerstboom gekocht en heb deze zelf helemaal versierd met de dingen die ik leuk vind. En heel eerlijk? Het staat best gezellig. Ook ben ik als een echte artiest aan het playbacken op elk kerstliedje wat ik tegenkom op de radio. Dit jaar ga ik voor het eerst een kerstdiner maken voor lieve vrienden en ik vind het toch een portie leuk! Het gaat dus stiekem best wel goed met de transformatie en ik heb niet eens bezoek gehad van kwade geesten! Ja, de kwade geest van mezelf die zei dat ik moest kappen met zo negatief zijn.
Ik besef mij heel goed dat voor heel veel mensen kerst 2020 echt een rare en misschien wel hele nare periode is. Corona beheerst toch wel het leven van vele mensen en er is sprake van nog meer eenzaamheid omdat er behoorlijk wat restricties zijn. Dus laten we lief zijn voor elkaar en pak de telefoon om je geliefden te bellen als je ze niet lijfelijk kunt zien. Dat ene belletje kan al zoveel voor een mens betekenen. Dat doet het voor mij in ieder geval altijd wel als ik mij eenzaam voel.
Ik wens iedereen hele fijne feestdagen en ik ben eruit! Het wordt een rood wijntje! Cheers!
Liefs,
Daan